Giriş kapısı

Zamanın göreceliği, ağırlığı, çok anlamlı kadim bir rüya gibi üzerine çöküyor. O zamandan kurtulabilmek için hareket etmeye devam ediyorsun. Dünyanın öteki ucuna gitsen bile, o zamandan kaçamayabilirsin.  Fakat öyle bile olsa, dünyanın öteki ucuna gitmek zorundasın. Dünyanın öteki ucuna gitmedikçe yapamayacağın şeyler de var çünkü.

 

Sonra uyuyorsun. Gözlerini açtığında ise artık yeni bir dünyanın parçası oluyorsun.

 

Bitsin bu

Farkında olsun olmasın, insan insanı malzeme gibi kullanıyor. Kinimiz, garazımız, büyüklük arzumuz, aşkımız, yeisimiz, ümidimiz hep onunla. Dilenciyi ve fakiri çıkar, merhamet ve gufran kalmaz, birdenbire fakirleşiriz. 

Hayır insan insanla meşgul. İnsanoğlu insana yüklenerek yaşıyor. 

Ahmet Hamdi Tanpınar-Huzur